يك بار در ژاپن، در” مراسم چاي“ مشهور شركت كردم. وارد يك اتاق كوچك مي شويم و در
آن، فقط چاي عرضه مي گردد و نه چيز ديگر. اما همه كار با چنان مراسم وتشريفاتي انجام
.مي گيرد كه يك تمرين روزانه، به يك لحظه رابطه با كيهان تبديل مي گردد
:استاد چاي، آنچه را كه رخ مي دهد، چنين توضيح مي دهد
اين مراسم، ستايش زيبايي و سادگي است. استاد تمام نيروي خود را در تلاشي براي”
. دست يابي به كمال از راه رفتارهاي ناكامل زندگي روزمره متمركز مي سازد
“ .سراسر زيبايي اين مراسم، در محترم شمردن آن چه تحقق يافته است، خلاصه مي شود
اگر فقط يك گردهمايي براي نوشيدن چاي مي تواند ما را بسوي خداوند ببرد، پس چه بگوييم
!از فرصتهاي ديگري كه هر روز براي ما ايجاد مي شوند و متوجه آنها نمي شويم؟
آن، فقط چاي عرضه مي گردد و نه چيز ديگر. اما همه كار با چنان مراسم وتشريفاتي انجام
.مي گيرد كه يك تمرين روزانه، به يك لحظه رابطه با كيهان تبديل مي گردد
:استاد چاي، آنچه را كه رخ مي دهد، چنين توضيح مي دهد
اين مراسم، ستايش زيبايي و سادگي است. استاد تمام نيروي خود را در تلاشي براي”
. دست يابي به كمال از راه رفتارهاي ناكامل زندگي روزمره متمركز مي سازد
“ .سراسر زيبايي اين مراسم، در محترم شمردن آن چه تحقق يافته است، خلاصه مي شود
اگر فقط يك گردهمايي براي نوشيدن چاي مي تواند ما را بسوي خداوند ببرد، پس چه بگوييم
!از فرصتهاي ديگري كه هر روز براي ما ايجاد مي شوند و متوجه آنها نمي شويم؟
پائولو كوئليو
No comments:
Post a Comment